Magjia , emocioni me pushtoi serish . Thjesht duke kujtuar ato copeza te shkeputura ne kohe , duke i pare me aq endje ato fotografi qe beme diten kur i dhuruam njeri-tjetrit magjine e puthjes se pare. Me kujtohet si sot emocioni , ai refuzimi yt fillestar , ajo kembengulja ime dhe ne fund arritja e qellimit . Me kujtohen akoma ato dridhjet e duarve , ato rrahjet e cmendura te zemrave qe gati sa s pelcisnin nga ai zjarri qe na perfshiu ne te dy. E mban mend ate vendin tone ? E mban mend ate ftohtin e atij dimri te terbuar ? E pra , e gjitha u shkri ne nje puthje , ne nje cast qe do ngelet perjete ne kujtimet e mia me te bukura. Nuk e di nese te kujtohet ai cast kur me re shpulle me gjithe forcen qe kishe ? Akoma qesh edhe sot . Pyes veten pse me gjuajte ? Apo ndoshta nuk te pelqeu puthja ? Nuk e ve ne dyshim qe te pelqeu , sepse me terhoqe nga jaka e kemishes per te me "kthyer" ate puthjen . Sa here te kujtoj aq here me shkon mendja se pse nuk je me tek une , aq afer sa ishim me pare . Pse valle e refuzove qe ky emocion te perseritej cdo dite deri ne fund te jetes ? Ndoshta ke menduar se do behej monotone ? Jo per mua , nuk do jete asnjehere monotoni ajo dite , ai cast , ajo shpulle , dhe ai dimer. Me del shpesh ne endrra , te kerkoj por nuk te gjej askund sepse ti tashme je larguar , ke ikur dhe je bere e tjeterkujt. Valle nuk te mjaftoi ajo dashuri qe te dhashe ? ai xhupi i trashe qe te hodha siper kraheve sepse kishe ftohte , te ftohu aq shume sa te beri te me beje te panjohur . Te kujtohen ato caste kur kenaqesia e vetme ishim vetem ne per njeri tjetrin ? Ato oret e gjata te bisedave tona per te ardhmen tone , valle kaq te pakendshme ishin ? Nuk dua te di pse u largove , thjesht kerkoj qe ti te jesh serish me mua , serish ne krahet e mi , dhe te shijojme jeten deri ne fund vetem une dhe ti pa u interesuar per asnjeri tjeter . Nuk doja qe kjo te merrte fund kaq shpejt , nuk doja qe ti te me shperfillje ne menyren me brutale te mundshme. Na jep edhe nje shans te jemi te lumtur ashtu si atehere , me qello serish me shpulle njelloj si ate dite .Dua te jemi serish te dy , vetem ne dhe askush tjeter. Nuk me intereson se sa kam pritur deri tani , ose se sa do te pres serish ,thjesht nje dite te lutem kthehu , kthehu tek une , tek ai djali qe dha gjithcka per ty , qe duroi dimer pas dimri i vetem , thjesht me shpresen se nje dite do kthehesh. Te lutem , te pergjerohem , te gjunjezohem si nje femije kthehu , sepse kjo duhet te ishte koha jone , koha ku ne te dy do kishim bere endrrat tona realitet. Dua te te them vetem dicka te thjesht , Une nuk do dorezohem deri sa ti te kthehesh , dhe te rifillojme edhe njehere jeten bashke , pa asnje kthim prapa. Shpresoj qe do te ndryshosh nga kjo qe je tani .Perjetesisht i joti.
No comments:
Post a Comment